ความรู้สึกของวันแรกที่ขับรถยนต์เป็น และได้ออกถนนใหญ่
เป็นความรู้สึกที่แสนมหัศจรรย์ มีความสุข สุดประทับใจ
อยากไปไหนก็ไป อิสระดั่งนกน้อยที่โบยบินบนฟ้าอันกว้างใหญ่
ยิ่งเหยียบคันเร่งสุดเท่าใด รถยนต์ยิ่งวิ่งเร็วและแรงไปไกลเท่านั้น
แต่เมื่อขับรถยนต์มาได้สักระยะหนึ่ง รู้สึกว่า มาไกลพอสมควร
สิ่งที่มองเห็นข้างหน้าเป็นท้องฟ้ามืดดำเต็มไปด้วยเมฆพายุฝนลมแรง
อยากจะเลี้ยวรถกลับไปก็ทำไม่ได้ พบว่าพวงมาลัยค้างตรงตลอดทาง
จำต้องฝ่าลมพายุฟ้าคะนองนั้นไปให้ได้ เปียกปอนแทบจะทนไม่ไหว
ระหว่างทางก้มมองหน้าปัดหลักกิโลที่หมุนเพิ่มเร็วไม่มีหยุด
รู้สึกว่าได้ขับรถยนต์มาไกลเกินกว่าที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกเริ่ม
ลองเหยียบเบรก แต่หาเบรกไม่เจอ อะไรกัน รถคันนี้ไม่มีเบรก
จะเข้าเกียร์ถอยหลัง ทว่ามีแต่เกียร์เดินหน้าอย่างเดียว สุดจะแย่
ข้างหน้ามีเมฆฝนอีกนับไม่ถ้วน กลัวจะตกขอบทาง และชนทางตัน
ทำไงดี รถคันนี้ไม่มีเบรกไม่มีเกียร์ วิ่งไปข้างหน้าอย่างเดียวไม่มีหยุด
ครั้นเหลียวมองรถคันข้างๆ จึงได้รู้ว่ารถของคนอื่นเค้าก็เป็นเหมือนกัน
จึงคิดได้ว่า ในเมื่อขึ้นรถยนต์คันนี้มาแล้ว ก็ต้องสนุกกับมันให้ได้สิ
...ลุยเลยชีวิตของฉัน ท้องฟ้าสายรุ้งที่เปิดกว้างยังรออยู่
โดย... พสุธร บำรุงพืช
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น