หลังจากคราวที่แล้วที่ได้ผ่านเหตุการณ์ร้ายๆ มา ที่เกือบทำให้แมลงปอทั้งสองต้องแยกจากกัน แมลงปอ อากิระ กับ แมลงปอ ซายูริ ก็ได้ออกเดินทางต่อเพื่อไปยังเส้นขอบฟ้า แต่การที่จะไปเส้นขอบฟ้าได้ นั้นหมายถึง จะต้องบินไปให้ไกลสุดขอบของจักรวาล ซึ่งอาจจะดูเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขา แต่ในตำนานก็มีแมลงปอหลายคู่ได้เคยทำสำเร็จมาแล้ว
ในวันที่ทั้งสองบินกันมาถึงป่าแห่งหนึ่ง วันนั้นเป็นวันที่อากาศร้อนแทบจะหายใจไม่ได้ แมลงปอ ซายูริ ได้ขอพักเหนื่อยที่โคนของต้นสนพันปี
"งั้นตกลง เราพักกันตรงนี้แล้วกันนะ ซายูริ"
"ดีค่ะ นี่ก็ใกล้จะค่ำแล้ว"
"งั้นเธอนั่งรอต้องนี้ก่อน ฉันจะไปดูรอบๆ แถวนี้ว่าพอจะมีอะไรกินได้บ้าง น้ำหวานที่เราติดมาด้วยก็ใกล้หมดแล้ว"
"อย่าไปไกลนะคะ"
ดวงตะวันลับขอบฟ้า ไร้แสงสว่างของกลางวัน ทั้งสองนั่งกินน้ำหวานจากดอกบาบีอย่างอร่อยที่ใต้ต้นสนพันปีในความมืด และแล้วดวงจันทร์ค่อยๆ ขึ้นจากขอบฟ้า ช่างเป็นภาพที่แสนจะมีความสุขที่ไม่มีสิ่งใดมาเปรียบได้ แมลงปอ อากิระ ได้ชวน แมลงปอ ซายูริ บินขึ้นไปที่ยอดใบของต้นสนพันปีที่สูงหลายร้อยเมตร เพื่อชื่นชมธรรมชาติที่แสนจะสวยงามบนยอดนั้น
"ช่างงดงามดั่งเทพธิดาแห่งราตรีเหลือเกิน..."
"ใช่ค่ะ งามมากเลย เราไม่ได้เห็นดวงจันทร์เต็มดวงแบบนี้มานานแล้ว"
ทั้งสองเอนหลังพิงยอดอ่อนของต้นสนพันปี เวลาผ่านไปไม่นาน
"เออใช่...! คืนนี้เป็นคืนไตรจันทราใช่ไหมซายูริ?"
"ใช่เลยค่ะ น้องลืมสนิทเลย นี่ก็ใกล้เวลาแล้วสินะ"
"งั้นเราอย่ากระพริบตานะ!"
ทั้งสองมองไปที่เส้นขอบฟ้าอย่างใจจดใจจอ และแล้วสิ่งที่รอคอยก็ปรากฏขึ้น ดวงจันทร์ดวงที่สองค่อยๆ ขึ้นตัดผ่านเส้นขอบฟ้า ทั้งสองดีใจมากๆ ที่ได้เห็นดวงจันทร์ดวงที่สองบนท้องฟ้าในค่ำคืนนี้ สักพักดวงจันทร์ดวงที่สามก็ขึ้นตัดผ่านพ้นขอบฟ้ามาติดๆ เช่นกัน แสนที่จะเป็นภาพที่ประทับใจอย่างสุดที่จะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ หากใครได้เห็นช่วงเวลานี้ แมลงปอ ซายูริ ถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ
"โชคดีจะเป็นของเราในไม่ช้า ซายูริ" แมลงปอ อากิระ ได้พูดขึ้นพร้อมกับนำมือโอบกอดไหล่ของแมลงปอ ซายูริ ให้ตัวของเธอเข้ามาแนบติดชิดกับตัวของเขามากยิ่งขึ้น
เวลาผ่านไปจนกระทั่งดวงจันทร์ทั้งสามดวงเรียงกันเป็นเส้นตรงกลางท้องฟ้า ทั้งสองจึงได้เอนหลังเพื่อนอนลงบนแผ่นใบของต้นสนพันปี แล้วก็หลับไปในที่สุดด้วยความเหนื่อยจากการเดินทางไกลมาทั้งวัน และคืนนี้ก็เป็นคืนที่อากาศเย็นสบาย สายลมพัดมาตลอดเวลาอย่างกับได้อยู่ที่ชายหาดริมทะเลในยามค่ำ กลางคืนที่เงียบผ่านไปอย่างช้าๆ ช้าๆ
เช้าวันใหม่ แสงตะวันค่อยๆ ส่องแยงที่ลูกตาของแมลงปอ อากิระ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา แล้วหันมองข้างๆ เพื่อปลุกแมลงปอ ซายูริ แต่แล้วสิ่งที่เขาเห็นอย่างไม่คาดคิด แมลงปอ ซายูริ กำลังดิ้นอย่างสุดแรงเพื่อให้ร่างของเธอที่ติดกับใยแมงมุมป่าให้หลุดออก แต่ใยแมงมุมป่าที่พันม้วนรอบตัวเธอคล้ายๆ กับดักแด้นั้นเหนี่ยวและหนามากๆ และเธอพยายามร้องเรียกแมลงปอ อากิระ แต่ไม่สามารถอ้าปากของเธอได้
แมลงปอ อากิระ กระโจนลุกขึ้นมาเพื่อจะเข้าไปแก้ใยแมงมุมป่าออกจากร่างของเธอ แต่แมลงปอ ซายูริ ส่ายหน้าอย่างรวดเร็วหลายครั้ง เหมือนจะบอกกับเขาว่า อย่าเข้ามาใกล้นะ อย่าเข้ามาใกล้เด็ดขาด เดี่ยวมือของเขาจะติดกับใยแมงมุมไปด้วย แมลงปอ อากิระ จึงหยุดชะงักยืนจ้องมองที่ลูกนัยน์ตาของเธอด้วยความตกใจสุดๆ สายตาของเธอช่างเจ็บปวดทรมานแทบจะขาดใจ เขาไม่รู้จะตัดสินใจช่วยเธออย่างไรให้หลุดออกจากใยแมงมุมนี้ไปได้ สิ่งแรกที่เขาคิดขึ้นได้ คือ ต้องหาทางนำตัวเธอไปจากที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่ไอ้แมงมุมป่ามันจะมาถึง!
โดย แมลงปอ อากิระ
วันจันทร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2554
Copyright © 2011 Akira Dragonfly All rights reserved.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น